Een zwarte komedie over het menselijk onvermogen tot delen en stilstaan
Ze zijn ons vergeten. De stemmen op de radio doen alsof wij niet bestaan. Ze horen ons niet. Ze gaan door met hun dagelijkse talkshows. Top 40 muziek en reclames. Ze bekommeren zich niet om ons. De file bestaat niet. Zij zijn veilig in de stad. Waar ze tussen de middag lunchen. En ‘s avonds witte wijn drinken.
Op weg naar haar ouders in het Zuiden komen de welgestelde Marie en Jacques terecht in een eindeloze file. Vóór hen een stationcar met vijf jammerende kinderen en een labrador, achter hen een bus met schreeuwende werklui. Ze gissen naar wat de oorzaak van de file kan zijn en verwachten dat de dorpelingen hen snel zullen komen helpen. Maar de dorpelingen doen niets. Alleen de minderbegaafde zangeres/trompettist genaamd Gloria die haring en augurken verkoopt voor buitensporige prijzen, zoekt contact met hen.
De file duurt uren, dagen, misschien wel weken, en confronteert het echtpaar met armoede, honger, geweld en hun eigen onvermogen om te delen met anderen. In deze absolute stilstand vormen de gedachtes van het echtpaar de enige waarneembare beweging. Onder druk van twee ongure muzikanten en Gloria worden zij gedwongen hun relatie onderling en die met hun omgeving te herzien.
Route Nationale is de eerste muziektheaterproductie van regisseur/schrijver Eva Tijken en dramaturg Floor Houwink ten Cate bij Orkater/De Nieuwkomers. De voorstelling is geïnspireerd op het korte verhaal De Zuidelijke Autoweg van Julio Cortázar en de film Week End van Jean-Luc Godard.
Regie en tekst: Eva Tijken
Dramaturgie: Floor Houwink ten Cate
Compositie: Christiaan Verbeek
met Sanne Vanderbruggen, Vincent Croiset, Serin Utlu, Christiaan Verbeek & Lucas Dols
Scenografie: Katrin Bombe
kostuumontwerp: Vita Mees
Lees een interview met de makers hier en beluister de demo van het openingsnummer hier.
Haarlems Dagblad
"Door de vervreemdende speelstijl en de humor is Route Nationale een zwarte komedie over het menselijk onvermogen. "
NRC
“Zelden is een speelstijl zo prachtig extreem. De spelers weten perfect een gevoel van claustrofobie op te roepen.”
Volkskrant
"Hard bevochten beschaving botst op primitiviteit in Route Nationale."
Parool
"Serin Utlu zorgt - hoewel grappig en met een krachtige zangstem - voor steeds onbegrijpelijkere interventies."